Magnolians brengen oude muziek met jonge mensen: “Dit vergeten ze nooit meer”

Fluitenberg - De zaal van De Schildhoeve in Fluitenberg zat zondagmiddag bomvol. Presentator Lisa Poelma verwelkomde bijna 200 mensen die waren afgekomen op het jubileumconcert van The Magnolians Dance Orchestra uit Hoogeveen, dat 45 jaar bestaat. De oude garde kreeg hulp van jongeren, ook uit Meppel en omgeving.

Het werd een onvergetelijke jazzmiddag met muziek uit de tijd tussen de wereldoorlogen, het interbellum. Oude Jazz- en Dansmuziek behorend bij namen als die van “Jelly Roll” Morton, Duke Ellington en The Ramblers.

The Magnolians speelde de stukken met aanstekelijk enthousiasme en had bovendien Emile Boer meegenomen die in een aantal stukken de zang voor zijn rekening nam. In een intermezzo soleerde altsaxofonist Rolf Dekker samen met gastpianist Robert Bosscher in twee stukken van saxofoonvirtuoos Rudy Wiedoeft.

Na de pauze was het de beurt aan het op initiatief van The Magnolians gevormde projectorkest The Young Magnolians. Zo’n 16 jonge mensen -de jongste 12, de oudste net in de twintig- betraden het podium en voerden, samen met pianist Robert Bosscher, de stukken uit die zij in drie zondagmiddagrepetities hadden ingestudeerd onder leiding van de zeer enthousiaste dirigent Leo Harmsen. Dit werd een groot succes. Iedereen stond versteld van de volwassen, onbevangen en enthousiaste manier van spelen.

Een vraag van presentator Lisa Poelma aan één van de spelers: “Waarom speel je saxofoon?”. Antwoord: “Nou bij ons thuis speelde iedereen gitaar…”. Heerlijk.

Er werd in de verschillende stukken ook onbevangen gesoleerd en geïmproviseerd door bijvoorbeeld Manny Klinge op tenorsax, Ruben Dekker op trompet en Lars den Ouden op gitaar. Verrassend was ook de zang door Helena Demydczuk en Selena Ostendorf: twee geheel in jarendertigstijl geklede jongedames die niet alleen goed zongen maar ook op het podium stonden alsof ze dit al jaren deden.

Het optreden van The Young Magnolians maakte de middag gedenkwaardig. Het ontlokte dirigent Leo Harmsen de uitspraak: “Dit vergeten ze nooit meer”. En dat geldt zowel voor de spelers als voor het publiek.

Het jubilerende orkest vervolgde het concert met nog een aantal stukken. En in de finale van de middag kwamen alle spelers samen op het podium, in totaal zo’n 30 personen. Tot slot werd gezamenlijk de evergreen “Ain’t she sweet” gespeeld en gezongen, waarbij ook het publiek uit volle borst meedeed.

Zo werd een jubileumconcert met meerdere verassingen afgerond en werd oude muziek nieuw leven ingeblazen.