Donderdagavond stond FC Meppel, in aanwezigheid van zijn familie, stil bij het overlijden en verlies van clubman Freddie Strijker. Voor de bestuurskamer stond een indrukwekkende rij om het condoleanceregister te tekenen.
Voorzitter Jeroen Paul Nijmeijer sprak namens FC Meppel de volgende woorden:
Welkom allemaal bij deze avond waarop we samen stilstaan bij het grote plotselinge verlies van onze clubman Freddie Strijker. Speciaal welkom gaat uit naar zijn familie. Wat fijn dat jullie hier zijn. Hopelijk geeft de grote opkomst weer wat Freddie voor ons heeft betekend.
Donderdagavond liep ik door de stad en kreeg een tik tegen mijn schouder. Ik raakte uit evenwicht, wat best knap is voor iemand van 2 meter en 100 kilo. Het was Freddie met een grote glimlach, zijn karakteristieke brilletje die klaar stond voor een high five. Dat deden we altijd als we elkaar zagen, waarom weet ik niet. We lachten wat, dronken een biertje en keken vooruit naar het komende seizoen en spraken af elkaar snel te spreken.
Zaterdag kwamen langzaam de berichten binnen. Slecht nieuws. Schrikken, maar ik had de ernst nog niet door. Dat kwam echter al snel. We werden op de hoogte gehouden door broer Tinus en al snel bleek dat er weinig hoop was. Maandagochtend kregen we het bericht dat Freddie niet meer onder ons was. En werd duidelijk dat we elkaar helemaal niet meer zouden spreken.
Freddie was jarenlang een bekend gezicht binnen de club met zijn kenmerkende glimlach en gezelligheid. Veelal samen met maatje Jennie was hij te vinden achter de bar. Op zaterdagen dat het eerste elftal thuis speelde en op de donderdagavonden. Er was altijd tijd voor een praatje over voetbal of over fietsen. Vaak werden die gesprekken afgesloten met die mooie glimlach of in ons geval met een high five.
De Nederlandstalige muziek schalde inmiddels door de speakers. Freddie was onmiskenbaar verbonden aan Nederlandstalige muziek. Jarenlang kocht hij CD’s die hij grijs heeft gedraaid. Met de nieuwe geluidsinstallatie kon Freddie niet overweg maar dubieus genoeg wist hij wel de Nederlandstalige zenders te vinden. Niet alleen achter de bar stond hij z’n mannetje maar als schilder binnen de club heeft hij z’n sporen verdiend. Natuurlijk, als oud-schilder, wel volgens eigen kwaliteitseisen en natuurlijk met Nederlandstalige muziek op de achtergrond.
Freddie we gaan je missen. Je gezelligheid, je glimlach, je grote hart, je karakteristiek brilletje, je passie voor onze club, je liedjes maar bovenal je high five.
Bedankt voor alles.
Als afsluiting zou ik graag een gedicht willen voordragen dat we als bestuur erg vonden passen bij Freddie:
Midden in het leven
Nog zoveel te geven
Idee en plannen te over
In een keer voorbij
Voor ons was je een kei
Enig in je soort
We zetten ons leven
In jouw gedachten voort
Achter tranen van verdriet……
Schuilt een glimlach van herinneringen.”
Bron: FC Meppel