Zo’n beetje het hele jaar schrijf ik als journalist al over corona en de gerelateerde onderwerpen. Van een interview met zorgmedewerkers die in ziekenhuizen van nabij meemaken wat corona kan doen, tot al die mooie spontane activiteiten die overal ontstonden. Om mensen op te vrolijken, bezig te houden en af te leiden van de realiteit. Het was voor mij steeds een ver-van-mijn-bedshow, maar nu niet meer: Corona is hier.
Met hier bedoel ik dus in ons gezin, want vrijdag aan het eind van de middag kwam de uitslag van de coronatests van onze beide zoons: positief. Omdat ook de beide dames in huis toch al wel vage klachten kregen, ook voor hen maar een test ingepland. Ik was, los van een bijna structurele lichte verkoudheid, nog zonder klachten, maar toch leek het wel handig om ook te testen. Dat werd zaterdag in Steenwijk, want de GGD in Meppel zat vol, Het geeft maar aan dat Corona ook in onze regio aan een opmars bezig is. De uitslag van de test maakt het er in huize Nefkens niet eenvoudiger op, want als enige ben ik negatief getest. Dat kan kloppen, aangezien ik nog steeds geen klachten heb, maar is ook weer vreemd omdat van afstand houden geenszins sprake is geweest. Nu wel, voor zover mogelijk, maar als ik alsnog krijg, dan zij dat zo.
Waarschijnlijk kwam Corona zaterdagavond binnen bij het bezoek van drie vrienden van Lars, onze jongste van 20, woensdag appte een van hen het virus onder de leden te hebben. De vraag wie heeft wie besmet kan vrij vlot beantwoord worden, want op het werk van die vriend zijn meerdere collega’s geveld door het virus. Dus gelukkig niet van de waterpolotraining die Lars de vrijdag ervoor nog had.
Quarantaine
Waarom ik dit opschrijf? Omdat het maar aangeeft dat Corona iedere huiskamer binnen kan sluipen. Juist op het moment dat ik deze woorden op tik, krijg ik een appje van een kennis die ook besmet is geraakt, maar in het duister tast waar het wegkomt. Op Facebook verschijnt ineens een bericht van een andere kennis die haar eerste dag quarantaine is ingegaan. Ik weet dat de meeste mensen milde klachten hebben en dat is dan weer een meevaller. Een situatie van quarantaine is lastig, maar weegt niet op tegen de ellende in de ziekenhuizen, waar de intensive care-afdelingen langzaam maar zeker weer volstromen en de zorgmedewerkers haast uitgeput van bed naar bed lopen om de patiënten te helpen, soms zelfs het leven te redden.
Het is daarom zo belangrijk dat wij gewoon onze quarantaine uitzitten om zo te voorkomen dat anderen, vooral de meer kwetsbaren geraakt worden. Al ben ik ook van mening dat de maatregelen van het kabinet niet doelgericht genoeg zijn en daardoor meer schade aanrichten dan nodig, zowel in economische- als in humane zin. De timing van maatregelen is sinds maart ook niet optimaal.
Oogkleppen
Nu we zelf in het coronaschuitje zitten, erger ik me des te meer aan mensen die COVID-19 afdoen als een griepje. Mensen, zelfs uit de kwetsbare doelgroep, die met oogkleppen op leven en niet willen beseffen wat Corona kan aanrichten. In een normaal griepseizoen stromen de IC’s echt niet zo vol, hoeven de patiënten niet als worstjes omgedraaid te worden op hun bed en is voor veel ouderen een griepprik voldoende om de winter door te komen. Dat er in de wetenschap meerdere meningen leven, is heel normaal. Het is soms net politiek, want er zijn ook teveel wetenschappers die zich graag profileren via papers, net als types als Lange Frans en Willem Engel. En er zijn in deze bizarre wereld van mensen als Trump, Bolsonero, Baudet en Engel zat schaapjes te vinden die zoet achter deze typetjes aanhobbelen. Het lijkt wel een complot!
Medicijn
Ondertussen hoor ik zoonlief flink hoesten en klagen over benauwdheid, terwijl zijn broer met een pot thee en koppijn op zijn kamer zit. Vrouwlief ligt zo’n beetje de hele dag al boven in bed en de hoest wordt erger, maar rust is altijd een goed medicijn. Als het hier bij blijft, vind ik het best, al blijft het voor mij laveren tussen een kwartet besmette personen. Gelukkig blijven wij in huis vooral positief, in de positieve betekenis dan, en overheerst de humor. Want doemdenken of zwartkijken heeft geen zin, dat doet die kleine groep Corona-ontkenners wel voor ons allemaal.
Peter Nefkens
