Een tweede lockdown, een lightversie en zeker niet intelligent. Minister-president Mark Rutte liet zich eindelijk eens zijn strenge kant zien, al had hij dat al veel eerder moeten doen. Het was weer een persconferentie met verstrekkende gevolgen. Horeca dicht, geen sportwedstrijden, geen drankverkoop na 20.00 uur, nauwelijks nog bezoek thuis kunnen ontvangen en zoveel mogelijk thuiswerken.
Het leven wordt steeds saaier, voor veel mensen staat het financiële water aan de lippen en het kan haast niet anders dan dat het een eenzame kerst wordt. Overigens niet op de manier waarop André Hazes die ooit bezong. Om de zinnen wat te verzetten, besloot ik vrijdagavond de MTB maar weer eens te pakken om sfeer te proeven in de Meppeler binnenstad.
Sfeer? Koopavond, stapavond, volle pleinen en volop hangjeugd. Niets van dit al, zelfs hangjeugd was er nauwelijks. Een vrijwel lege promenade, winkels die voor acht uur al gesloten zijn en louter duisternis bij de horeca. Al fietsend mijmerde ik over al deze ondernemers die klap na klap krijgen, bedacht dat er ook nu weer veel creativiteit loskomt en dat er ooit weer licht aan het einde van de tunnel moet verschijnen. Alleen, wie overleeft het als we de rest van het jaar in lockdown blijven??
Haakswold
Die lege straten maakten me triest, dus besloot ik langs Haakswold naar Ruinerwold te fietsen, dat ondernemende dorp waar ze altijd voor elkaar klaarstaan en dat onterecht door veel mensen zonder enige kennis in één adem wordt genoemd met die spookboerderij. Ik ontwaarde in mijn felle lichtbundel een egeltje. ‘Niet oversteken lief egeltje’, sprak ik tegen beter weten richting dit prikbeestje. Er kwamen drie auto’s aanrijden, als er iets is wat ik vervelend vind, is het zo’n platgereden egel op het asfalt. Ik moet dan altijd denken aan die kinder-egeltjes die misschien wel moederziel alleen achterblijven in het knusse egelholletje. De egels heeft het al zo moeilijk.
Ik reed langs de plaats waar eind augustus ene 20-jarige inwoner van Meppel verongelukte. De locatie is voorzien van bloemen, posters en andere memorabilia, voor altijd een herdenkingsplek aan deze veel te jong overleden jongeman, hij wordt ooit vergeten.
Kansloos
Terwijl er zelfs een moloch van een landbouwvoertuig voorbijrijdt, de egel is daar al helemaal kansloos tegen, bedenk ik dat in veel huizen weinig te lachen valt. Corona is veel meer dan alleen een virus, het stelt de mens zwaar op de proef. Het zorgt zelfs voor tweespalt binnen families en vriendengroepen. Ik denk aan al die roeptoeters die het allemaal beter weten, ik neem me voor minder snel met een gepeperde mening klaar te staan. Laat dat maar aan de politiek over, die lieden schreeuwen na iedere persconferentie van Rutte en De Jonge moord en brand, wijzen op falend regeringsbeleid, maar komen zelf ook alleen maar met onzinnige achteraf-kletspraat. Makkelijk praten, maar wat zouden Klaver, Marijnissen, Wilders en Baudet zelf hebben besloten als zij in de (opvallende) schoenen van Hugo de Jonge en Mark Rutte hadden gestaan? Maar ja, er komen verkiezingen aan.
Grote fouten
Natuurlijk zijn er best grote fouten gemaakt, ook die voorkomen hadden kunnen worden. Er is inderdaad te laat en te zwak (liberaal) ingegrepen, maar we hebben gelukkig geen type Trump aan het roer van het land staan. Ik heb een hekel aan die ongenuanceerde tweets, waarmee Trump zich als een olifant door de porseleinkast draaft en zo voeding geeft aan types als Willem Engel. Ik verbaasde me er over, en vast niet als enige in de wereld, dat Don Tweet na twee dagen corona in het ziekenhuis alweer zo snel ‘gezond’ was verklaard. Hij wel, de rest van de wereld niet. Verkiezingsstunt?
Ik verlaat Ruinerwold en meen dat het goed is als Ondernemend Ruinerwold nu alvast de perenverlichting ophangt, dat geeft nog een beetje vrolijkheid in deze donkere tijden. Ongemerkt fiets ik al langs de kerk van Blijdenstein, waar geen verlichting op schijnt. Het is hier ook stil op straat en rechtsaf langs de Wold Aa is het zelfs aardedonker. Op die ene boer na dan, die aan de andere kant van de vaart nog druk aan het werk is.
Huiselijk
In de wijk Oosterboer is wat meer volk op straat, maar het aantal poezen dat voor me weg rent, is groter. Ik zie in huiskamers dat de mensen rond de tafel zitten. Spelletje doen? We worden er met z’n allen wel erg huiselijk van en dat hoeft niet erg te zijn, maar niet te lang graag. Te lang op elkaars op zitten, kan vervelen. Ik fiets langs het ziekenhuis en constateer dat de huisartsenpost het rustig heeft. Maar voor hoe lang nog? Kunnen wij inwoners deze nieuwe coronagolf tegenhouden? Ik denk aan de verhalen die ik mocht schrijven over corona, van Marijke en Richard Cordemeyer uit Berghuizen die uit eigen ervaring spraken over de drama’s op de intensive care-afdelingen. Maar ook de verhalen over al die hardwerkende mensen die ineens zonder inkomen zitten, waarvan sommige niet eens in aanmerking komen voor overheidssteun. Dat zijn ook drama’s, die zeker z’n weerslag op de gezondheid hebben.
Ik fiets nog even de nachtelijke wereld in langs de omgelegde Hoogeveensche Vaart door de Berggierslanden weer terug naar huis. Daar hoor ik van mijn dochter dat onze koning en koningin terugkomen van vakantie uit Griekenland. Waren ze dan op vakantie? Ik had het niet meegekregen, maar wel heel bijzonder. Oké, ik zou geen gepeperde mening meer geven, maar als zelfs de familie Van Oranje zich al niet in lijn met de coronamaatregelen kan gedragen, hoe moet dat dan met die andere 17 miljoen landgenoten?
Of ik lekker gefietst heb, vraagt mijn vrouw. Ja heerlijk, is mijn oprechte antwoord. Lekker de zinnen verzetten, dat hoop ik ook in coronatijd nog lang te kunnen doen.
Peter Nefkens